متون زیبای روز دانشجو

قربانی می‌خواهد!
از راه رسیده و نرسیده، گام‌های آلوده‌اش را بر خاک ایران گذاشته و حالا قربانی می‌خواهد. گرگی است که بر گله خواهد زد و چوپان، به افتخار هم‌نشینی با او، بهترین‌ها را قربانی می‌کند.
سه قطره خونی که 16 آذر 1332 به پای نیکسون ریخته شد و سنگفرش‌های دانشگاه تهران را نگین کرد، هنوز هم زنده و جاری است.
هنوز این قطره‌های سرخ، بخار بلند می‌شود و اگر نبود که برای حفظ سنگر ایستاده‌اند، جاری می‌شدند و دانشگاه و تهران را با خود می‌بردند.
بوی تازگی که از عصاره جان دانشجو برمی‌خیزد، همراه با بوی سنگفرش‌های لگدمال شده دانشکده فنی، در خیابان‌های دانشگاه می‌پیچید، از زیر در می‌گذرد و تمام ایران را فرا می‌گیرد. آن وقت به یاد می‌آوری که در 16 آذر، خشم و اعتراض دانشجویان را با گلوله پاسخ گفتند و تن‌های نحیفشان را پیش پای نیکسون، به خاک و خون کشیدند.
قلم‌های شکسته و دفترهای پاره را به یاد می‌آوری که این‌جا و آن جا، روی پله‌های دانشکده فنی افتاده بودند و فریادهای فرو خفته‌ای که از آن به بعد، هر سال، فضای دانشگاه را پر می‌کنند.