شعر سوگواری امام حسن

باغ دل تو

جان تو به جرم ناب نوشیدن سوخت	از جامه آفتاب پوشیدن سوخت
باغ دل «او» سوخت گر از بی آبی	باغ دل «تو» ز آب نوشیدن سوخت

قیصر امین پور

نسوخت

هرگز دلی ز غم، چو دل مجتبی نسوخت	ور سوخت ز اجنبی، دگر از آشنا نسوخت
هر گلشنی که سوخت ز باد سموم سوخت	از باد نوبهار و نسیم صبا نسوخت
چندان دلش از سرزنش دوستان گداخت	کز دشمنان و زهر بدو ناسزا نسوخت
آن دم که سوخت حاصل دوران ز سوز زهر	در حیرتم که خرمن گردون چرا نسوخت
تا شد روانِ عالم امکان ز تن روان	جنبنده ای نماند کزین ماجرا نسوخت